‘Als je íets doet in je leven, dan moet je doen wat je écht graag wil.’ Met die quote omschrijft kunstenaar Jef Stapel zijn eigen reis naar het kunstenaarschap maar al te treffend. Wij ontmoeten elkaar op een zonnige dag voor de deur van de Haagse Kunstkring aan de Denneweg om te praten over literatuur, familie en hedendaagse kunst in het Museumkwartier. 

Dat Jef kunstenaar zou worden, was voor hem niet meer dan logisch. Met een opa die beeldhouwer was, en een portretschilder als vader kan het bijna niet anders. Maar de overtuiging dat een familie vol kunstenaars een goede reden is om zelf ook het vak in te gaan, blijkt helaas niet genoeg om aangenomen te worden op de academie. Hoewel iedereen bevestigt dat hij goed kan tekenen, krijgt Jef na zijn eindexamens geen plek om te starten met de opleiding.

Met een grote voorliefde voor literatuur, beslist Jef dat hij dan een taal wil gaan studeren. Boeken zoals ‘Honderd jaar eenzaamheid’ van de Colombiaanse Nobelprijswinnaar Gabriel García Márquez moeten nog veel fantastischer zijn in de eigen taal. Als hij zijn huidige vrouw ontmoet, weet hij het zeker: het wordt Spaans. Na zijn studie verhuist hij naar Madrid en gaat aan de slag als vertaler, werkt bij een grafisch ontwerpbureau en bouwt tentoonstellingen.

“In Madrid heb ik geleerd dat je alles aankunt. Niet als je denkt dat je een bepaalde uitkomst moet halen. Dat werkt niet”, legt Jef uit. “Zo is dat ook voor mij als maker. Als ik alleen bezig zou zijn met een specifiek einddoel in mijn hoofd als ik aan het werk ben, dan wordt het ‘uitvoer’ in plaats van creëren. Wat eruit komt ontstaat als ik bezig ben” .   

Terug naar Den Haag
Als Jef en zijn vrouw terug naar Den Haag verhuizen, gaat hij aan de slag bij Nuffic, waar hij nog steeds actief is als communicatieadviseur. Dat hij na al die jaren nu ook als kunstenaar werkt, heeft Jef aan zijn vrouw te danken. “Na de geboorte van ons derde kind zei ze tegen mij ‘Als je nu niet naar de kunstacademie gaat, doe je het nooit meer.’ Dus ik heb toelating gedaan bij de academie hier in Den Haag.”

In 2014 studeert Jef af aan de deeltijdopleiding aan de KABK: “Ik werd door Galerie Ron Mandos uit Amsterdam uitgenodigd om mee te doen aan hun ‘best of graduates’ expositie van 2014 met studenten van alle academies uit Nederland. Én de Haagse Kunstkring kwam langs en vroeg me proeflid te worden voor een jaar en aan te sluiten bij hun jong talent expositie.”

Drie jaar later is Jef nog steeds lid bij de Haagse Kunstkring. “De reden waarom ik nog steeds lid ben? Omdat het een mooi podium is om mijn werk te tonen. De Haagse Kunstkring organiseert ontzettend veel dingen, ze zijn daarin heel avontuurlijk. Toen de huurders van de ‘Bovenkamers’ weg gingen, zetten ze er meteen een project neer met de leden waarbij iedere kunstenaar met een werk reageert op het vorige dat er tentoon gesteld werd.” Zo reageert een architect op het werk van een dichter, die op zijn beurt reageert op een werk van een beeldend kunstenaar dat een reactie is op een compositie.

Helemaal in Stijl
Het werk dat Jef vandaag bij zich heeft, is misschien wel te zien tijdens de ledententoonstelling van de Haagse Kunstkring in Juni, die in het teken van het Stijl-jaar staat. Met als thema ‘De Stijl als lijst en leidraad’. Zelf ziet Jef ook wel overeenkomsten tussen de Stijl en zijn eigen werk, waarin het ‘terugbrengen naar eenvoudige vormen’ en ‘plat werken’ een grote rol speelt.

Maar misschien zien we dit werk – dat nog volop in ontwikkeling is – helemaal nooit meer terug. “Misschien vernietig ik het wel.” zegt hij als we het over de komende tentoonstelling hebben, “Hoewel, mijn werk echt vernietigen doe ik nooit, het gaat meestal op in een nieuw werk. Dit materiaal is ideaal om te hergebruiken.”

Het wensenlijstje
Met de komst van West in Huis Huguetan is er weliswaar meer hedendaagse kunst in het Museumkwartier geïntroduceerd, maar volgens Jef ontbreekt er nog steeds een fysieke ruimte waar dingen kunnen ontstaan: “Dit is een chique kwartier, ik mis de echte spannende dingen. Zoals een werk- of projectplaats voor Haagse hedendaagse kunstenaars. Een plek waar verschillende disciplines bij elkaar kunnen komen en waar werk gemaakt wordt”.

De antiekmarkt op het Lange Voorhout verruilt Jef graag voor iets anders: “De antiekmarkt is een ingeslapen bende, alleen voor mensen met poen.” Bij voorkeur zet hij er iets interactiefs voor in de plaats. “Ik zou er wel een alternatieve beeldententoonstelling willen maken, met een goed programma erbij. Interactieve beelden en installaties, wisselende optredens en een live-werkplaats. Een soort Parade meets klassieke beeldententoonstelling.” Een idee voor volgende zomer misschien? 

Bekijk het werk van Jef op: www.jefstapel.nl
Instagram: @jefstapel

Tekst: Susanne Eskens
Foto: Annemieke van der Togt ©